contionabundus

contionabundus
contĭōnābundus, a, um, adj. [contionor], proposing something or haranguing in a public assembly (several times in Livy; elsewh. very rare).
1.
In a bad sense; with acc.:

haec prope contionabundus circumibat homines,

Liv. 3, 47, 3; 5, 29, 10.—
2.
In a good sense, Liv. 21, 53, 6; 40, 27, 8; Tac. A. 1, 17 init.

Lewis & Short Latin Dictionary, 1879. - Revised, Enlarged, and in Great Part Rewritten. . 2011.

Игры ⚽ Поможем написать реферат

Look at other dictionaries:

  • CICONIAM versus planus quidam (in) — in CICONIAM versus planus quidam sub M. Antonino Philos. apud Capitolin. c. 13. Tantâ clementia fuit ut plano cuidam, qui, deripiendae urbis occasionem cumquibusdam consciis requirens, de caprifici arbore in Campo Martio contionabundus, ignem de… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • LEZKA — i. e. Sclavonicâ linguâ mendaciolus, quidam fuit subornatus, tempore Georgii Podiebradii Bohemiae Regis in Taboritas s. Iamnicos (quas voces vide) irritati saevientisque qui ex arcanis eorum iamnis s. latibulis se venire dictitans, antiqua… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • VANI — vulgari appellatione Magi olim dicti. Capitolin. in Marco, c. 14. Et vano cuidam, qui diripiendae urbis occasionem cum quibusdam consciis requirens, de caprifici arbore, in Campo Martio contionabundus, ignem lapsurum finemque mundi affore diceret …   Hofmann J. Lexicon universale

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”